Ten Have 2015, 351 pagina's - € 24,90
Oorspronkelijke titel: Plaidoyer pour les animaux : vers une bienviellance pour tous (2014)
Wikipedia: Matthieu Ricard (1946)
Korte beschrijving
De auteur, boeddhistisch monnik en wetenschapper, pleit voor altruïsme en compassie voor álle levende wezens. In twaalf hoofdstukken spoort hij de lezer aan om dierenrechten te respecteren. Hij verwijst naar werk van ethologen, evolutiedeskundigen en filosofen. Hij bespreekt onder andere de verhouding mens-dier, het feit dat slachterijen en intensieve veehouderijen niet toegankelijk zijn (wat niet weet...), het effect van vlees eten op armoede, gezondheid en klimaat, de ongeldige excuses van vleeseters. Hij vergelijkt massamoord op dieren met genocide, bespreekt stierenvechten, vivisectie, illegale handel. Hij ziet een gebrek aan samenhang tussen ons denken en redelijk handelen. De titel komt van een uitspraak van George Bernard Shaw: dieren zijn mijn vrienden en die eet je niet op. De auteur verwijst naar Gandhi: ze negeren je om je ideeën, lachen je uit, bestrijden je en dan win je. Hij hoopt dat de mishandeling van dieren op een soortgelijke wijze zal verdwijnen als ooit de slavernij. Al met al een boek met schokkende voorbeelden die de ene lezer wel, de andere niet zullen aanspreken.
De rekensom is simpel: één hectare land kan vijftig veganisten of twee vleeseters voeden. Om twee kilo vlees te produceren is evenveel land nodig als voor de teelt van tweehonderd kilo tomaten, honderdzestig kilo aardappels of tachtig kilo appels. Volgens een andere schatting van Bruno Parmentier, econoom en voormalig directeur van de École supérieure de l'agriculture, kan een hectare vruchtbaar land dertig mensen voeden met groeten, fruit en graan, maar als die hectare voor de productie van eieren, melk of vlees wordt gebruikt, kan ze niet meer dan tien mensen voeden.
Om door middel van intensieve veeteelt één calorie aan rundvlees te verkrijgen zijn acht tot zesentwintig calorieën aan plantaardig voedsel nodig die rechtstreeks door de mens zouden kunnen worden geconsumeerd. Haver levert zesmaal zoveel calorieën per hectare op als de productie van varkensvlees en vijfentwintig zoveel calorieën als de productie van rundvlees. Het rendement is dus erbarmelijk. Het verbaast ons niet dat Francis Moore Lappé dít soort veeteelt een 'fabriek van negatieve proteïnen' heeft genoemd. (pagina 68-69)
Lees ook Dieren eten van Jonathan Safran Foer (uit 2009) of Filosofie voor een betere wereld van Floris van den Berg (uit 2009). Of van dezelfde Floris van den Berg: De vrolijke veganist : ethiek in een veranderende wereld (uit 2013)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
De redactie behoudt zich het recht voor reacties te verwijderen