Ten Have 2017, 320 pagina's - €24,99
Oorspronkelijke titel: Carpe diem : seizing the day in a distracted world (2017)
Roman Krznaric (1971) op website School of Life, zijn website en Twitter.
Korte beschrijving
Carpe Diem, ofwel 'pluk de dag' is al eeuwenlang een begrip. Weinigen weten dat het een zinsnede is uit een gedicht van de Romeinse dichter Horatius. Dit gedicht is vooral een melancholisch geformuleerde levensles, maar intussen heeft Carpe Diem diverse andere ladingen gekregen. Zodoende mag gesproken worden van een culturele kaping van de oorspronkelijke intenties van Horatius. Dit boek analyseert hoe Carpe Diem enerzijds een hedonistisch levensmotto werd, maar ook hoe de mindfulness-beweging invulling geeft aan het begrip. Geïllustreerd met historische en actuele voorbeelden, maar ook met liedteksten en filmfragmenten probeert de schrijver Carpe Diem een meer inhoudelijke betekenis te geven, waarbij plezier, persoonlijke groei en maatschappelijke relevantie samen gaan. Deze verkenning biedt de lezer inzicht in de eigen mogelijkheden om kansen te pakken en spontane acties te verzinnen gericht op levenskwaliteit en maatschappelijke verandering. Door de prettige schrijfstijl en brede insteek is het een geslaagd cultuurhistorisch zelfhulpboek dat Carpe Diem een nieuwe, relevante invulling geeft.
Tekst op website uitgever
In Carpe diem haakt Roman Krznaric in op het feit dat het motto van de Romeinse dichter Horatius nog altijd springlevend is. Maar ‘Pluk de dag’ is ook gekaapt door de consumentenindustrie en de mindfulnessbeweging. Zij hebben het motto vernauwd tot ‘Koop de dag’ en ‘Pluk het nu’. Krznaric wil het tweeduizend jaar oude motto heroveren op zijn kapers. Daarvoor schrijft hij de eerste cultuurgeschiedenis van Carpe diem. Hij laat zien hoe de slogan kan inspireren om je over te geven aan waarachtig genot, om spontane acties te verzinnen, en kansen te grijpen in het dagelijks leven én in de politiek. Wanneer kun je het best de dag plukken en wanneer niet?
Fragment uit 9 - Ik kies, en dus besta ik
Carpe diem als levensfilosofie bestaat niet alleen maar uit de vijf verschillende manieren om de dag te plukken: het is een fundmantele weg naar het menselijk geluk. Met 'geluk' bedoel ik geen toestand van aanhoudende blijheid en opgewektheid, maar iets wat dichter bij het oude Griekse eudaimonia ofwel 'het goede leven' ligt - een leven van diep welzijn en floreren dat een gevoel van doel en betekenis verschaft. Carpe diem kan zeker niet claimen de enige route naar dit geluksideaal te zijn. Zoals John Locke in de zeventiende eeuw opmerkte: 'Alle mensen streven naar het geluk, maar niet naar hetzelfde geluk. [...] Je inspanningen om iedereen in verrukking te brengen met rijkdom of roem zullen al even vruchteloos blijken als wanneer je zou pogen om ieders honger te stillen met kaas of kreeften, die weliswaar voor sommigen heel aangenaam en smakelijk zijn, maar voor anderen juist uitermate misselijkmakend en weerzinwekkend.' In plats daarvan is carpe diem een route naar het geluk die het verdient naast andere belangrijke benaderingen geplaatst te worden, maar die al te lang in de macht is geweest van culturele kapers als het 'Just Buy It' van een op hol geslagen consumptiemaatschappij.
Waar past carpe diem dan in het pantheon van de geluksfilosofieën? ten eerste hebben we hier enig historisch perspectief nodig. (pagina 251-252)
Youtube - How to Seize the Political Day with Roman Krznaric
Lees ook: Empathie : een revolutionair boek (2014)
Lees ook van Kate Raworth: Doughnut economics : seven ways to think like a 21st century economist (2017)
Terug naar Overzicht alle titels
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
De redactie behoudt zich het recht voor reacties te verwijderen