Michel VandenDriessche

De herontdekking van de tijd : 13 denkers over vandaag en morgen
Lannoo Campus 2017, 176 pagina's -  € 19,99

Met bijdragen van:  Johan Braeckman, Dirk De Wachter, Ignaas Devisch, Marc Leemans, Luc van Gorp, KOen Haegens, Stan de Spiegelaere, Ilse De Vocht, Jeroen Lievens, Elke Valgaeren, Marijke Persoone, Yoni van den Eede en Steven van Wolputte.

Michel Vandendriessche is algemeen directeur van vrijetijdsorganisatie Pasar

Korte beschrijving
Dertien auteurs met diverse achtergrond – filosofen, academici, journalist, psychiater, vakbondsverantwoordelijke, de gezinsbond, allen bij elkaar gebracht door de algemeen directeur van de Vlaamse vrijetijdsorganisatie Pasar – geven hun bedenkingen rond het thema ‘tijd’. Met als gemeenschappelijke noemer de vaststelling dat de notie tijd een metamorfose heeft ondergaan: de tijd controleert ons en niet meer andersom. Hoe dit te veranderen? Het woord ‘herontdekking’ in de titel dekt volkomen de lading van dit verfrissende boek, dat in drie grote delen is verdeeld. Na historische en maatschappelijke beschouwingen over hoe het zover heeft kunnen komen dat we in een ‘haastmaatschappij’ leven, inspireren de auteurs ons met het aanreiken van methoden hoe dit fenomeen aan te pakken en de tijdsbeleving opnieuw menselijker te maken. Het laatste deel richt zich tot de maatschappij en hoe deze haar steentje kan bijdragen. Origineel en verrijkend is het slot van elke bijdrage: twee concrete tips aan de lezer en aan de beleidsmensen wat in praktijk te doen aan een betere ‘tijdshygiëne’. Verzorgde uitvoering.

Tekst op website uitgever
Vroeger gebruikte de mens tijd om zijn leven in te delen. Nu is het andersom: we haasten ons van het ene ogenblik naar het andere. Die tijdsdruk is zo voelbaar dat er maar één conclusie mogelijk is: we pakken dit probleem het best collectief aan. In dit boek vertellen dertien denkers vanuit hun eigen discipline hoe het anders kan. Door te leren hoe we overprikkeling vermijden, hoe we ons recht op vakantie verdedigen of hoe we best wel lui mogen zijn, kunnen we onze tijd écht weer in handen nemen.

Fragment uit 6 - Ode aan de luiaard
Weg met de bladblazer
In een intrigerend onderzoek naar de beleving van tijd in verschillende culturen stelde de Amerikaanse psycholoog Robert Levine vast dat mensen in sommige steden gemiddeld sneller wandelen in winkelstraten dan in vergelijkbare straten in andere steden. In sommige steden wordt letterlijk sneller geleefd dan in andere. De snellere steden doen het over het algemeen economisch beter, wat onmiskenbaar voordelen biedt voor de inwoners. Maar er wordt een grote prijs voor betaald, aldus Levine. Zo stelde hij experimenteel vast dat mensen in nood in trage steden sneller geholpen worden door onbekende voorbijgangers dan in snelle steden. Het levenstempo leert ons veel over hoe we nadenken over levenskwaliteit en zinvolheid. In mijn lezingen geef ik in dat verband vaak het voorbeeld van de bladblazer. Vroeger veegden mensen de bladeren op hun graspleintje nog samen met een hark. Je was daar toch al gauw een uurtje mee bezig. Tegenwoordig moet dat met een bladblazer. Dat is in de filosofie van vandaag fantastisch, want efficiënter. Maar wat doen we met de tijd die daardoor vrijkomt? Meestal niet zo heel veel. Mijn suggestie: laat die bladblazer voor wat hij is en neem opnieuw de hark ter hand. Je kunt de bladeren overigens ook gewoon laten liggen, maar dat is een kwestie van persoonlijke voorkeur.
  Harken heeft, net als andere soortgelijke bezigheden, allerlei positieve aspecten in zich waar we ons blijkbaar niet meer van bewust zijn. Het zorgt ervoor dat je in beweging bent, je kunt dagdromen, je hoofd leegmaken, het brengt je in een positieve stemming. Als je een tijdje bezig bent, komt er misschien een vriend langs met wie je een praatje kunt maken. Dat is helemaal geen tijdverspilling, integendeel. Met wat geluk zijn de bladeren daarna weer uit elkaar gewaaid en kun je weer opnieuw beginnen.
  Een bladblazer daarentegen is lawaaierig, het stoort de buren en je maakt er je hoofd niet mee leeg, maar je krijgt er integendeel hoofdpijn van. En meestal weet men toch niet goed wat met de zogeheten gewonnen tijd moet aanvangen. (pagina 82-83)

Terug naar Overzicht alle titels